Apiapaati, Jodensavanne, Brownsberg en Bigi pan

Tijd voor een nieuwe blog!

De laatste weken heb ik heerlijk genoten van de tripjes die je hier kunt boeken. Pas als je op trip gaat zie je de veelzijdigheid van Suriname.
Het prachtige binnenland met z'n ongerepte natuur heeft echt mn hart gestolen. Het is heerlijk om daar even te ontspannen en tot rust te komen.

Ik ben eerst naar Apiapaati geweest. Dit is een eilandje wat in de Surinamerivier ligt, in het district Boven-Suriname.
Na een lange busrit van een uur of 4, werd de tocht vervolgd per boot, wat ook nog zo'n 3 uur duurde.
Gelukkig hadden we 3 uur lang zon, waardoor de vaart best aangenaam was.

Apiapaati is een klein eilandje, met eenvoudige hutjes, een hangmattenkamp en eetzaal/huiskamer/keuken en een toiletgebouw.
Dit is meteen al een stuk luxer dan op Fredberg.

De eerste dag hebben we na het lange reizen niks meer gedaan. We hebben 's avonds heerlijk gegeten en daarna lekker kaartspelletjes gespeeld.

Ik had mijn leesboek mee genomen zodat ik in de hangmat kon lezen.

De volgende morgen vertrokken we naar Djumu, hier bevind zich een medische post, om vervolgens daar een wandeling door de jungle te maken en naar de top van de Ananasberg te klimmen.
Onderweg hebben we ons over laten halen om een larve te eten.
Het voelde een beetje als expeditie Robinson haha. Het was overigens niet eens vies om zo'n larve te eten.

Na de wandeling zijn we gaan zwemmen bij een natuurlijke dam, waar de Gran Rio en Pikin Rio samensmelten. Vanaf daar vormen ze de Surinamerivier.

De derde dag hebben we een dorpswandeling gemaakt, daarna zijn we gaan zwemmen/raften. 's Nachts werden we rond half 3 uit onze hangmat getrommeld voor een kampvuur.
Tegen half 5 lag ik eindelijk weer in mn hangmat, waarna onze gids vond dat we om 6 uur 's morgens er best wel weer uit konden komen.
Dat was dus een erg kort nachtje.

Die morgen moesten we ook al weer onze spullen pakken om terug te gaan naar Paramaribo. De zon heeft de hele dag geschenen en ik ben dus behoorlijk verbrand op de bootreis terug.

Vorige week donderdag, 21 mei, kwam papa naar Paramaribo.
Ik ben samen met Ellen naar het vliegveld gegaan om papa en Ellen haar ouders op te halen. Ik was blij om papa te zien en om hem het land waar ik vertoef te kunnen laten zien. Ik denk dat je, ondanks alle verhalen en foto's, zelf de omegeving moet zien om een goed beeld te krijgen van alles wat ik vertel.

's Avonds hebben Ellen en ik onze ouders mee gesleurd op de partybus, iets wat echt een feestje is onder de studenten.

Vrijdag ben ik met papa naar Jodensavanne geweest. Dit was de eerste Joodse nederzetting in Suriname, in de tijd van de slavernij.
Tegenwoordig zijn er alleen nog ruïnes te zien van de begraafplaatsen en de synagoge.
's Middags zijn we naar Colakreek geweest, waar het water zo bruin is als cola.

Zaterdag was het tijd om papa het echte Suriname te laten zien. We gingen samen met Ellen en haar ouders en zus vriend, huisgenootjes Joyce en Macy en twee vriendinnen Sharon en Samantha. We hebben eerst een zipline gedaan, vervolgens zijn we naar het Brokopondostuwmeer gereden.

Het stuwmeer is ontstaan na het afsluiten van de hoofddam. Het meer is ongeveer zo groot als de provincie Utrecht. Er steken nog steeds bomen boven het water uit, omdat het gebied niet vrij gekapt is. In het gebied van het stuwmeer waren vroeger dorpjes gevestigd, de mensen van deze dorpjes (ca. 5000 mensen) moesten verhuizen. De overheid beloofde hen een nieuw onderkomen.

De dorpjes zijn nu gevestigd vlakbij Brownsweg. De dorpen zijn echter straten geworden waar de huizen in rijen naast elkaar gebouwd zijn.

Per boot zijn we naar een eilandje in het meer gevaren. Hier zijn we gaan zwemmen.

Daarna vervolgende we onze tocht naar Brownsberg. Hier slaap je boven op de berg. Na een heerlijke saoto soep zijn we begonnen aan de avondwandeling. Dit werd een erg natte bedoeling gezien we veel regen hebben gehad. Tijdens de wandeling hebben we verschillende kikkers, een schorpioen en 2 vogelspinnen gezien. Toen we terug kwamen stond er baka bana (gebakken banaan) op ons te wachten. Na een paar drankjes werd het tijd om te gaan slapen, want de volgende morgen moesten we om 6 uur weer gaan wandelen. Papa sliep voor het eerst in z'n leven in hangmat, zoals het hoort op de tripjes.

Terwijl wij als groep keurig netjes om 6 uur klaar stonden voor de wandeling was onze Surinaamse gids nog in geen velden of wegen te bekennen. Dus werd hij uit zijn bed getrommeld met een paar pannendeksels. Uit eindelijk zijn we om half 7 aan de wandeling begonnen.

We liepen naar het uitzichtpunt van Brownsberg. Vanaf daar kon je over het Brokopondostuwmeer kijken.

Na het ontbijt begon de wandeling naar de Irene- en Leoval. We moesten eerst alleen maar dalen. De watervallen waren prachtig. We hebben een tijdje onder het verkoelende water gestaan en dat was best aangenaam na zo'n pittige afdaling.
Het vervelende van eerst afdalen is dat je weet wat je omhoog moet lopen. De weg terug naar het kamp was best pittig.
Tijdens de wandeling hebben we kapucijnapen en brulapen gezien.
Het blijft zo bijzonder om die dieren in hun natuurlijke leefomgeving te zien.

Na de wandeling was het tijd voor de lunch en de reis terug naar huis.

Afgelopen dinsdag en woensdag ben ik met Ellen en familie naar Nickerie/Bigi pan geweest.
Dit is een heel ander gezicht van Suriname.
Bigi pan is meer mangrove/moerasachtig.
Er zijn ontzettend veel vogels te zien zoals flamingo's, moeras reigers, grote ani’s, roofvogels etc.
Ook zit er in het meer ontzettend veel vis.
We hadden een leuke groep met Belgische studenten en 7 gidsen.

’s Avonds zijn we met onze gids/bootsman visnetten uit gaan zetten. Het meer is er niet zo diep, dus we stonden tot onze heupen in het water. De bodem van het meer voelt erg modderig en slijmerig aan.

Na het eten ’s avonds zijn we kaaimannen gaan spotten. Deze kun je vinden door met je zaklamp in het rond te schijnen. Als je oogjes rood ziet oplichten dan weet je dat daar een kaaiman zit. We hebben tot diep in de nacht kaartspelletjes gespeeld. Om 6 uur ’s morgens ging mijn wekker, zodat ik de zonsopgang kon zien. Het was echter bewolkt en dus heb ik me maar weer een keer omgedraaid.

Na het ontbijt werden de vissen, die we gevangen hadden in de netten die uitgezet waren, schoongemaakt zodat we deze bij de lunch konden eten. Ik hou zelf helemaal niet van vis en dus heb ik het maar gelaten voor wat het is.

Daarna zijn we gaan varen over het meer opzoek naar vogels en we hebben een heerlijk modderbad genomen.

Na de lunch hebben we de reis naar Paramaribo gemaakt.

Al met al zijn het drukke maar indrukwekkende dagen geweest. En ik begin steeds meer van Suriname te houden.

Over enkele weken reis ik al weer terug naar Nederland. Al wil ik daar nog helemaal niet over nadenken. Mijn opdracht voor school zit in de afrondingsfase en daar ben ik heel blij mee.

Waar de ene deur sluit zal een ander zich openen, dat heeft deze unieke ervaring zeker bewezen.